ქრისტიანებისთვის განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს სასაფლაოს მონახულებას. ეს არის მიცვალებულთა ხსოვნისა და პატივისცემის ადგილი.
ის, რაც ქრისტიანმა არ უნდა გააკეთოს სასაფლაოზე:
სასაფლაოდან გასვლის შემდეგ უკან არ მოიხედოთ
ბევრს სჯერა, რომ სასაფლაოდან გამოსვლის შემდეგ შემობრუნება სარისკო ქმედებაა, რომელსაც შეუძლია „გარდაცვლილის სული წაიყვანოს“. თუმცა ქრისტიანულ სარწმუნოებაში ამ შიშის ადგილი არ არის. ჩვენი რწმენა ამტკიცებს, რომ ღმერთი ყოველთვის ჩვენთანაა და არ არის საჭირო ასეთი მისტიკური აზრები. სიცოცხლისა და სიკვდილის ბედი უფლის ხელშია და ვერანაირი ცრურწმენა ვერ შეცვლის მის ნებას.
საფლავის კარი ღია უნდა იყოს თუ დაკეტილი?
არსებობს ცრურწმენები, რომლებიც დაკავშირებულია საფლავზე კარიბჭის პოზიციასთან – ღია თუ დახურული. თუმცა, ქრისტიანობაში მიგვაჩნია, რომ სული სიკვდილის შემდეგ დაუყოვნებლივ ტოვებს სხეულს და ამისათვის არ სჭირდება ფიზიკური კარიბჭე. ამ წეს-ჩვეულებებს თავისი ფესვები აქვს ძველ წარმართულ პრაქტიკაში, რომელსაც ადგილი არ აქვს ჩვენს რწმენაში.
ქმა: “მსუბუქი იყოს მიწა“
ხშირად გვესმის ფრაზა “მსუბუქი იყოს მიწა”, მაგრამ მართლმადიდებელი მორწმუნეებისთვის “ცათა სასუფეველი” უფრო შესაფერისი იქნებოდა. ეს სურვილი გამოხატავს ღმერთში მარადიული სიცოცხლისა და მშვიდობის იმედს, რაც უფრო მეტად შეესაბამება ქრისტიანულ რწმენას. როდესაც ჩვენ ვემშვიდობებით მიცვალებულებს, იმედი გვაქვს უფალთან მათი შეერთებისა მარადიულ ცხოვრებაში.
სასაფლაოს მონახულება ორსულობის დროს ან “კრიტიკულ დღეებში”
არსებობს მოსაზრება, რომ ორსული ქალები და ქალები მენსტრუაციის დროს არ უნდა ეწვიონ სასაფლაოს. თუმცა, ქრისტიანულ ტრადიციაში ასეთი შეზღუდვები არ არსებობს. მნიშვნელოვანია მხოლოდ გარდაცვლილის გახსენება ლოცვებში და ხსოვნაში. ორსულობა და „კრიტიკული დღეები“ ბუნებრივი პირობებია, რომლებმაც ხელი არ უნდა შეუშალონ გარდაცვლილისადმი პატივისცემის გამოხატვას.
არ გადაკვეთოთ გზა დაკრძალვის პროცესიის წინ
ბევრს სჯერა, რომ გზის გადაკვეთამ სამგლოვიარო პროცესიის წინ შეიძლება უბედურება მოიტანოს. თუმცა, ქრისტიანულ სარწმუნოებაში ასეთი ცრურწმენები უაზროა. დაკრძალვის პროცესია ლოცვისა და პატივისცემის დროა და არა შიშისთვის. ჩვენი ამოცანაა ფოკუსირება მიცვალებულის სულისთვის ლოცვებზე და არა მისტიკურ შიშებზე.
მიცვალებულის საფლავზე ჭიქა სასმლისა და პურის დადება
ერთი ჭიქა სასმლისა და პურის საფლავზე დატოვება წარმართული დროიდან მოდის და არ შეესაბამება ქრისტიანულ ღირებულებებს. მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს, რომ გარდაცვლილის სულს ლოცვით შეგვიძლია დავეხმაროთ და არა ასეთი რიტუალებით. ასეთი რიტუალები მოკლებულია სულიერ ღირებულებას და მიცვალებულისთვის სარგებელს არ მოაქვს.
საფლავზე სასმლის დასხმა და კვერცხების გაგორება
ეს ქმედებებიც წარმართული წეს-ჩვეულებებიდან მომდინარეობს და არ შეესაბამება ქრისტიანულ მოძღვრებას. ქრისტიანობა გვასწავლის, რომ მიცვალებულთა ხსენება სულიერი უნდა იყოს, ლოცვითა და კეთილი საქმეებით და არა რიტუალებით, ალკოჰოლთან და საკვებთან ერთად.
საფლავზე პურის ნამცეცების, ხორბლისა და სხვა ნებისმიერი საკვების მოფანტვა
ქრისტიანულ ტრადიციაში მნიშვნელოვანია მიცვალებულის სულისადმი ზრუნვა ლოცვითა და შინაგანი ხსოვნის გზით და არა სულიერ ფასეულობას მოებული რიტუალებით. გარდა ამისა, აეთ ქმედებებს შეუძლია ცხოველების მოზიდვა და სასაფლაოს სიმშვიდის დარღვევა.
გჯეროდეთ ცრურწმენებისმთავარია არ დანებდეთ ცრურწმენებს. ქრისტიანობა გვასწავლის ღმერთის რწმენას და მასზე დაყრდნობას და არა მისტიკურ რიტუალებს, რომლებიც უაზროა. მნიშვნელოვანია გვახსოვდეს, რომ სასაფლაოს მონახულება ლოცვის, ხსოვნისა და პატივისცემის დროა და არა ცრურწმენების მიმდევრებისთვის. ამის ნაცვლად, ჩვენ უნდა გავამახვილოთ ყურადღება მიცვალებულთა ხსოვნის ლოცვაზე და კეთილ საქმეებზე, რათა მათმა სულებმა მოიპოვონ მშვიდობა ცათა სასუფეველში.
